Datum uitspraak:24-12-2010



De belangrijkste passage van de uitspraak en/of conclusie:
Er bestaat in de Nederlandse wetgeving een ongeoorloofd onderscheid tussen de gevolgen van een erkenning en een adoptie, hetgeen leidt tot strijdigheid met artikel 14 van het Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens en de fundamentele vrijheden (verder; EVRM).

Gelet op het bepaalde in artikel 1: 230 lid 2 van het Burgerlijk Wetboek werkt een verzoek tot adoptie terug tot het tijdstip van de geboorte, wanneer de adoptie is verzocht voor de geboorte en het kind is geboren binnen de relatie van de ouder en de adoptant. Deze wetsbepaling staat derhalve in de weg aan het uitspreken van een adoptie voor de geboorte van het kind.

Dat een adoptie pas werking heeft vanaf de geboorte van het kind en niet zoals bij erkenning mogelijk is voor de geboorte van het kind, is naar het oordeel van de rechtbank niet in strijd met het discriminatieverbod van artikel 14 van het EVRM. Bij erkenning is het immers de bedoeling de biologische situatie te formaliseren. Door de erkenning wordt de biologische vader, die veelal ook de verwekker is, tevens juridisch ouder van het kind. Bij adoptie sluit de juridische situatie niet aan bij de feitelijke, biologische situatie. Adoptie heeft een ander doel dan de erkenning, namelijk het verbreken van de banden tussen de juridische en biologische ouders en het kind en het doen ontstaan van een band met de nieuwe juridische ouders.

Er is dus, op grond van de wet, sprake van verschil in behandeling tussen de biologische vader en de duo-moeder, welk verschil evenwel voortvloeit uit een verschil in de feitelijke uitgangssituatie. Daarnaast leiden de beide procedures tot verschillende rechtsgevolgen. Onder die omstandigheden is er geen sprake van schending van artikel 14 van het EVRM.




Klik hier voor de hele uitspraak.