Datum uitspraak: 28-07-2010



De belangrijkste passage van de uitspraak en/of conclusie:
Volgens jurisprudentie moeten bij de beantwoording van de vraag of het ontslag kennelijk onredelijk ingevolge het gevolgencriterium kennelijk onredelijk is alle omstandigheden ten tijde van het ontslag in aanmerking worden genomen. De enkele omstandigheid dat een werknemer zonder dan wel met een minimale vergoeding is ontslagen, levert in het algemeen geen grond op voor een vordering als bedoeld in artikel 7:681 lid 1 BW. In een dergelijk geval moet voor het aannemen van een kennelijke onredelijkheid sprake zijn van bijzondere omstandigheden die meebrengen dat de nadelige gevolgen van de beëindiging geheel of ten dele voor rekening van de werkgever dienen te komen. Indien wordt aangenomen dat een opzegging kennelijk onredelijk is, heeft de werknemer recht op een vergoeding. De hoogte van die vergoeding houdt nauw verband met de omstandigheden die de kantonrechter tot zijn oordeel over de kennelijke onredelijkheid van het ontslag hebben geleid, en is mede afhankelijk van omstandigheden zoals de duur van het dienstverband, de leeftijd van de werknemer en de kansen op het vinden van ander passend werk. De vergoeding dient aan de benadeelde een zekere mate van genoegdoening te verschaffen die in overeenstemming is met de aard en de ernst van de tekortkoming van de wederpartij. Bij de vaststelling van de vergoeding heeft de kantonrechter een grote mate van vrijheid.

De vraag in het kader van art. 7:681 BW is of deze ernstige gevolgen na afweging van de belangen van de werkgever zodanig ernstig althans onevenredig groter zijn, dat daardoor een vergoeding op haar plaats dient te zijn.


Klik hier voor de hele uitspraak.