- rechtspraak
Datum uitspraak: 18-08-2010
De belangrijkste passage van de uitspraak en/of conclusie:
Echter, naar het oordeel van de kantonrechter staat de situatie dat een zieke werknemer op staande voet is ontslagen omdat hij onbereikbaar is voor overleg over zijn re-integratie, praktisch gezien zozeer op één lijn met een ontslag op staande voet wegens schending van controle¬voorschriften, dat daarvoor ook de maatstaf heeft te gelden als die welke wordt gehanteerd in eerdergenoemde rechtspraak. Daarbij neemt de kantonrechter mede in aanmerking dat uit de wetgeschiedenis van de artikelen 629 en 670b van Boek 7 van het BW volgt dat aan het niet meewerken aan re-integratie in beginsel als sanctie opschorting van de loondoorbetaling dient te worden verbonden en dat pas als de werknemer hier niet op reageert, tot ontslag kan worden overgegaan (Kamerstukken I 2001-2002, 27 678 nr. 37a, pag. 18).
Tussen partijen staat niet ter discussie dat het op zichzelf mogelijk is om in een geval als hier aan de orde naast de gefixeerde schadevergoeding van artikel 677, eerste lid, van Boek 7 van het BW, ook schadevergoeding te vorderen wegens kennelijk onredelijk ontslag als bedoeld in artikel 681 van Boek 7 van het BW. Ook de kantonrechter zal daarvan uitgaan, waarbij wordt opgemerkt dat in de wet noch de rechtspraak steun kan worden gevonden voor een ander standpunt (zie het arrest van de Hoge Raad van 29 september 1995, gepubliceerd in NJ 1996/90). Artikel 677, vijfde lid, van Boek 7 van het BW, waarin is bepaald dat een opzegging in strijd met het opzegverbod tijdens ziekte de werkgever niet schadeplichtig maakt, staat evenmin aan toekenning van een schadevergoeding wegens kennelijk onredelijk ontslag in de weg, alleen al omdat [eiser] zijn vordering in dit verband niet (mede) baseert op de stelling dat is opgezegd in strijd met een opzegverbod.
De kantonrechter zal de vraag of het ontslag kennelijk onredelijk is en of er aanleiding is voor toekenning van een schadevergoeding, beantwoorden aan de hand van de maatstaven neergelegd in de arresten van de Hoge Raad van 27 november 2009 en 12 februari 2010 (gepubliceerd op www.rechtspraak.nl, onder LJN BJ6596 en LJN BK4472 ).
Klik hier voor de hele uitspraak.
Uwwet.nl