Datum uitspraak: 16-08-2010



De belangrijkste passage van de uitspraak en/of conclusie:
In artikel 8:4, aanhef en onder m, van de Awb is bepaald dat geen beroep (en daarmee geen bezwaar) kan worden ingediend tegen een besluit inhoudende een dwangbevel.

Uit de Memorie van Toelichting (MvT, Kamerstukken II, 29702, pagina’s 24 en 61 e.v.) blijkt voorts dat de onder het oude recht bestaande mogelijkheid van het indienen van verzet tegen een dwangbevel, met de inwerkingtreding van de vierde tranche is komen te vervallen. De wetgever heeft ervoor gekozen om het verzet te laten opgaan in het executiegeschil van artikel 438 van het Wetboek van Burgerlijke Rechtsvordering (Rv). Hierbij is opgemerkt dat een executiegeschil – volgens de regels van het burgerlijk procesrecht – wordt aangespannen door dagvaarding van de rechtspersoon waarvan het bestuursorgaan deel uitmaakt. In het executiegeschil blijft de civiele rechter de bevoegde rechter. De wetgever heeft geoordeeld dat een beroepsmogelijkheid tegen het dwangbevel overbodig is, omdat in de regel tegen het besluit waaruit de betalingsverplichting voortvloeit reeds bezwaar en beroep heeft opengestaan en bovendien het dwangbevel in rechte kan worden aangevochten in het kader van een executiegeschil bij de burgerlijke rechter op grond van artikel 438 Rv. Het executiegeschil behoeft niet binnen een bepaalde termijn aanhangig worden gemaakt, afgezien van een redelijke termijn.




Klik hier voor de hele uitspraak.