Datum uitspraak: 07-07-2010



De belangrijkste passage van de uitspraak en/of conclusie:
Kenmerkend voor arbitrage is namelijk dat een door partijen aangewezen derde (arbiter), in plaats van de gewone rechter, op voor partijen in beginsel bindende wijze beslist omtrent hun geschil. Daarin onderscheidt mediation zich van arbitrage. Beslechting van het geschil door een door partijen aangewezen derde is bij mediation namelijk niet aan de orde. Mediation is gebaseerd op vrijwilligheid van partijen en hun wederzijdse bereidheid tot het treffen van een schikking. Voor een succesvolle verwijzing naar mediation is duurzame instemming van alle betrokken partijen vereist. Een mediationbeding is niet zonder meer op één lijn te stellen met een arbitragebeding. Dwang op (één van) partijen om mee te werken aan mediation staat in principe dan ook haaks op de essentie van de mediationprocedure. Dat volgt ook uit HR 20 januari 2006, NJ 2006/75 waarin is overwogen dat het partijen, gelet op de aard van het middel mediation, te allen tijde vrij staat om daaraan alsnog hun medewerking te onthouden, dan wel die om hen moverende redenen te beëindigen.

De rechtbank laat in het midden of beroep op een mediationbeding nooit tot enig rechtsgevolg kan leiden.


Klik hier voor de hele uitspraak.